The little things will make me miss it...
Door: Chrissy
Blijf op de hoogte en volg Chrissy
16 Januari 2015 | Peru, Cuzco
This time for all my international friends also a version in English at the end!
Deze keer voor ook al mijn internationale vriendjes en vriendinnetjes een versie in het Engels!
Het zijn de kleine dingen die ik ga missen..
De goedkope restaurantjes en de stiekem toch dure lunches. Het altijd water kopen in flesjes of eerst moeten koken en af laten koelen voordat het drinkbaar was. De douch die de eerste 3 maanden niet eens bijna warm was en de laatste 2 maanden gewoon uit viel op random momenten. De Wifi die je af en toe in ieder hoekje van je kamer moest zoeken. Het kantoor dat tijdens de lunch van mijn baas altijd op slot was waardoor ik in de keuken van de kantine moest werken. De interessante mix tussen Spaans en Engels en Thank God voor af en toe een beetje Nederlands. De zelfde broodjes die ik iedere middag heb gegeten in dezelfde restaurantjes met mijn telefoon op luidspreker en de familie aan de andere kant van de lijn. De verschrikkelijk goede Peruaanse muziek en de afspeellijst van Wild Rover, het party hostel. De Temple Party Busje! De trappen van mijn appartement en die richting San Blas. De felle zon en de plotselinge regen met de schitterende regenbogen. Het nutteloze getoeter en de slapende mensen in de straat, op de markt of in de auto’s. Het vechten over een paar sol korting (nog geen euro) gewoon omdat ik het beu was om de toeristen prijs te betalen. De massages, Machu Picchu en oorbellen die werden aangeboden op ieder hoekje van de straat. Pressiosa, Guopa, Gringa, Linda en al die andere namen die ik gehad heb en me nog steeds niet aan staan. Het zomaar een tattoo laten zetten of dronken worden op die doodgewone maandagen. Toe kijken wanneer men met een tandenborstel de Inka muur schoon maakt of door een overdosis paracetamol hopeloos op de straat ligt te schokken. De treurige gezichtjes van de arme kindjes en hun moeders terwijl iedereen gewoon voorbij loopt. Alle nokia’s en andere telefoons die voor mijn gevoel al lang uitgestorven waren. Het begroeten van iedereen elke dag opnieuw door middel van een kus op de wang. De berg van San Pedro beklimmen en de hemelse lunch daarna. De hopeloze zondagen in bed of de ‘zieke’ doordeweekse dagen. De Nep-Verjaardag van Charlotte die ik gewoon helemaal gemist heb door een overdosis alcohol. De Taxi’s overal naartoe en de kunst om er zo min mogelijk voor te betalen. Het proberen van alle soorten fruit die ik nog nooit in mijn leven gezien heb en het leren van nieuwe ‘Slang’. De irritatie over de acties van Proyecto Peru en de kleine dingen van mijn huisgenoten. Het wassen van mijn kleren in de wasbak en ons onder water gelopen appartement.
Het hoorde er allemaal bij en maakte het de ervaring die het was. Het is ongelofelijk wat er allemaal gebeurd is in een half jaar, maar vooral ongelofelijk wat ik allemaal gezien en geleerd heb.
Dat raak ik niet zo maar meer kwijt! :)
The little things will make me miss it...
The cheap restaurants and the secretly expensive lunches. Always had to buy water in bottles or boiling it yourself. The cold shower in the first 3 months and the electricity that shots off with the new shower head. The Wifi which I had to search for in every corner of my room at some moments. The office which was closed during the lunch of my boss which made me work in the kitchen of the cafeteria. The always interesting mix of Spanish, English and thank god for some Dutch. The same lunch I have had during all my breaks from the museum in the same restaurants while phoning my family. The great Peruvian music and the playlist of Wild Rover. The Temple Party Van! The stairs all the way up to my apartment and the ones up to San Blas. The strong sun and the sudden rain compared with the rainbows. The useless and endless honking and the sleeping people on the street, markets and cars. The discussions about a few soles discount just because I was done with paying for the tourist prices. The massages, Machu Picchu tickets and earrings which were offered at every corner of the streets. Pressiosa, Guopa, Gringa, Linda and all the other names which I was called and still don’t like! Just random getting a tattoo and getting drunk on the usual Mondays. Watching how people clean the Inca walls with a toothbrush or how they are laying on the street with an overdoses of medicines. The sad faces of the kids and their mums while everybody just passes them on the streets. All the Nokia’s and other phones of which I thought they were not existing anymore. Saying hey to people by kissing them on the cheek. Climbing the mountain during San Pedro and the heavenly lunch afterwards. The helpless Sundays in bed or the ‘sick’-days during the week. The fake birthday of Charlotte which I totally missed because of an overdoses of alcohol. The caps which bring you anywhere around the city and the art of paying as less as possible for it. Trying all fruits which I have never seen before and learning the new street slang in Spanish. The irritation about the actions of Proyecto Peru or the little things of roommates. Washing my clothes in the sink and the floated apartment.
It was all part of it and made it the experience that I have had. It is incredible what all happened in the past half year, but even more unbelievable all what I have seen and learned.
Nobody will take that away from me anymore!
Deze keer voor ook al mijn internationale vriendjes en vriendinnetjes een versie in het Engels!
Het zijn de kleine dingen die ik ga missen..
De goedkope restaurantjes en de stiekem toch dure lunches. Het altijd water kopen in flesjes of eerst moeten koken en af laten koelen voordat het drinkbaar was. De douch die de eerste 3 maanden niet eens bijna warm was en de laatste 2 maanden gewoon uit viel op random momenten. De Wifi die je af en toe in ieder hoekje van je kamer moest zoeken. Het kantoor dat tijdens de lunch van mijn baas altijd op slot was waardoor ik in de keuken van de kantine moest werken. De interessante mix tussen Spaans en Engels en Thank God voor af en toe een beetje Nederlands. De zelfde broodjes die ik iedere middag heb gegeten in dezelfde restaurantjes met mijn telefoon op luidspreker en de familie aan de andere kant van de lijn. De verschrikkelijk goede Peruaanse muziek en de afspeellijst van Wild Rover, het party hostel. De Temple Party Busje! De trappen van mijn appartement en die richting San Blas. De felle zon en de plotselinge regen met de schitterende regenbogen. Het nutteloze getoeter en de slapende mensen in de straat, op de markt of in de auto’s. Het vechten over een paar sol korting (nog geen euro) gewoon omdat ik het beu was om de toeristen prijs te betalen. De massages, Machu Picchu en oorbellen die werden aangeboden op ieder hoekje van de straat. Pressiosa, Guopa, Gringa, Linda en al die andere namen die ik gehad heb en me nog steeds niet aan staan. Het zomaar een tattoo laten zetten of dronken worden op die doodgewone maandagen. Toe kijken wanneer men met een tandenborstel de Inka muur schoon maakt of door een overdosis paracetamol hopeloos op de straat ligt te schokken. De treurige gezichtjes van de arme kindjes en hun moeders terwijl iedereen gewoon voorbij loopt. Alle nokia’s en andere telefoons die voor mijn gevoel al lang uitgestorven waren. Het begroeten van iedereen elke dag opnieuw door middel van een kus op de wang. De berg van San Pedro beklimmen en de hemelse lunch daarna. De hopeloze zondagen in bed of de ‘zieke’ doordeweekse dagen. De Nep-Verjaardag van Charlotte die ik gewoon helemaal gemist heb door een overdosis alcohol. De Taxi’s overal naartoe en de kunst om er zo min mogelijk voor te betalen. Het proberen van alle soorten fruit die ik nog nooit in mijn leven gezien heb en het leren van nieuwe ‘Slang’. De irritatie over de acties van Proyecto Peru en de kleine dingen van mijn huisgenoten. Het wassen van mijn kleren in de wasbak en ons onder water gelopen appartement.
Het hoorde er allemaal bij en maakte het de ervaring die het was. Het is ongelofelijk wat er allemaal gebeurd is in een half jaar, maar vooral ongelofelijk wat ik allemaal gezien en geleerd heb.
Dat raak ik niet zo maar meer kwijt! :)
The little things will make me miss it...
The cheap restaurants and the secretly expensive lunches. Always had to buy water in bottles or boiling it yourself. The cold shower in the first 3 months and the electricity that shots off with the new shower head. The Wifi which I had to search for in every corner of my room at some moments. The office which was closed during the lunch of my boss which made me work in the kitchen of the cafeteria. The always interesting mix of Spanish, English and thank god for some Dutch. The same lunch I have had during all my breaks from the museum in the same restaurants while phoning my family. The great Peruvian music and the playlist of Wild Rover. The Temple Party Van! The stairs all the way up to my apartment and the ones up to San Blas. The strong sun and the sudden rain compared with the rainbows. The useless and endless honking and the sleeping people on the street, markets and cars. The discussions about a few soles discount just because I was done with paying for the tourist prices. The massages, Machu Picchu tickets and earrings which were offered at every corner of the streets. Pressiosa, Guopa, Gringa, Linda and all the other names which I was called and still don’t like! Just random getting a tattoo and getting drunk on the usual Mondays. Watching how people clean the Inca walls with a toothbrush or how they are laying on the street with an overdoses of medicines. The sad faces of the kids and their mums while everybody just passes them on the streets. All the Nokia’s and other phones of which I thought they were not existing anymore. Saying hey to people by kissing them on the cheek. Climbing the mountain during San Pedro and the heavenly lunch afterwards. The helpless Sundays in bed or the ‘sick’-days during the week. The fake birthday of Charlotte which I totally missed because of an overdoses of alcohol. The caps which bring you anywhere around the city and the art of paying as less as possible for it. Trying all fruits which I have never seen before and learning the new street slang in Spanish. The irritation about the actions of Proyecto Peru or the little things of roommates. Washing my clothes in the sink and the floated apartment.
It was all part of it and made it the experience that I have had. It is incredible what all happened in the past half year, but even more unbelievable all what I have seen and learned.
Nobody will take that away from me anymore!
-
20 Januari 2015 - 16:51
Henriette:
Wat een tekst. Ik krijg er zelfs een brok van in mijn keel en water in mijn ogen. Maar er is een tijd van komen en gaan. En jouw tijd om te gaan is gelukkig voor ons nu gekomen. Ik hoop dat je een goede terugreis krijgt zonder allerlei fratsen en dat je ook de vluchten op tijd haalt. Heel veel succes meid. Hier zijn ook weer heel veel mensen die jouw weer graag in de armen sluiten. Je hebt inderdaad een grote ervaring opgedaan, die krijgt niet iedereen. Koester de mooie dingen. Het is je gegund. Hoop je weer snel te spreken en te zien.
Veel kusjes,
mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
